Kort overzicht van zijn werkzaamheden:

• 1957 – 1977: Directeur van de Afdeling Gezinspsychiatrie van het Eastern Pennsylvania Psychiatric Institute, Philadelphia.
• 1963 – 1970: Professor in de psychiatrie aan het Jefferson Medical College, Philadelphia.
• 1963: Oprichting van het Family Institute of Philadelphia en medeoprichter van de American Family Therapy Academy.
• 1974: Hoogleraar in de psychiatrie aan de University of Pennsylvania, Philadelphia.
• 1974: Hoofd Afdeling Gezinstherapie aan het Hahneman Medical College, Philadelphia.
• In de tweede helft van de jaren “70 richtte hij het Institute of Contextual Growth op in Glenside, Pennsylvania. Daar had hij ook een eigen praktijk.
• In 1999 trok hij zich uit zijn werkzaamheden terug.
• In 1988 keerde I. B. Nagy voor het eerst sinds zijn migratie weer terug naar Hongarije. Hij zou daarna nog geregeld zijn voormalige vaderland bezoeken. In 2000 werd hij door de toenmalige Hongaarse president (Árpád Göncz) met de presidentiële medaille onderscheiden. De laatste tien jaar van zijn leven leed professor I.B. Nagy aan de ziekte van Parkinson, waardoor verplaatsing moeilijker werd. Toch weerhield hem dit er niet van diverse internationale congressen over gezinstherapie bij te wonen. Hij overleed op 86 jarige leeftijd en werd in de Hongaarse plaats Külsövat begraven.

Contextuele therapie

De ervaringen die professor I.B. Nagy opdeed aan het Eastern Pennsylvania Psychiatric Institute waren van beslissende invloed op zijn werk als psychiater. De gezamenlijke zittingen met staf, patiënten en hun families waren in de evolutie van zijn denken een keerpunt . Op grond van deze ervaringen ontwikkelde Nagy, in dialoog met andere gezinstherapeuten, de “Contextual Familiy Therapy” waaraan hij zijn bekendheid te danken heeft.

In de ontwikkeling van zijn denken werd Nagy sterk beïnvloed door de psychoanalyse en de gezinstherapie. Onder meer mensen als Ronald Fairbairn (psychoanalyticus), Kalman Gyarfas (psychiater) en Virginia Satir (gezinstherapeute en adept van Gyarfas) oefenden een sterke invloed uit. Voor zijn filosofische onderbouwing werd hij vooral geïnspireerd door de Duitstalige Joodse filosoof Martin Buber.

Professor I.B. Nagy publiceerde veel wetenschappelijke artikelen en boeken. Zijn bekendste naslagwerken zijn:

• ​Invisible Loyalties, 1973, met co-auteur Geraldine Spark
• Between Give and Take, 1986, met co-auteur Barbara Krasner
• Foundations of Contextual Therapy, 1987



In Nederland

In 1967 gaf professor I.B. Nagy zijn eerste cursus en verzorgde hij een eerste life-zitting in Nederland. Hij werd daartoe uitgenodigd door Ammy van Heusden. Zij richtte de “Blankenberg Stichting” op waar ook de eerste contextuele opleiding in Nederland gegeven werd (1967-1981). Sindsdien werden talrijke cursussen en opleidingen opgezet en zijn heel wat hulpverleners en therapeuten vertrouwd geraakt met en opgeleid in de contextuele benadering.

In 1985 werd op de Nederlandse televisie (IKON) een interview met professor I.B. Nagy uitgezonden. Deze uitzending kreeg de titel “ Erven van toekomst”.
In de jaren ‘90 gaf professor I.B. Nagy verschillende malen een Masterclass in een samenwerkingsverband tussen de Hahneman University van Philadelphia (VS) en de Hogeschool van Amsterdam, o.m. met E. van den Eerenbeemt. Regelmatig kwam hij naar Nederland voor workshops en gastcolleges. Nelly Bakhuizen was hierbij zijn vaste tolk.

In de afgelopen 50 jaar heeft het contextuele gedachtegoed een gerespecteerde plaats verworven in en buiten Nederland. De contextuele benadering is niet meer weg te denken uit tal van sectoren in de samenleving, zoals in het domein van de hulpverlening, de geestelijke gezondheid, het onderwijs, pastoraat en justitie. Tevens heeft het een eigen specifieke plaats verworven tussen de diverse therapeutische stromingen.